"Αυτό το Κίνημα έρχεται από πολύ μακρυά για να πάει πολύ μακρυά..."

Κείμενο που μοίρασαν Νέοι της ΠΑΣΠ Νομικής κατά τη διάρκεια της Εθνικής Συνδιάσκεψης του Πα.Σο.Κ

Εδώ και δυόμισι χρόνια παρατηρούμε την περιδίνηση της χώρα μας στον φαύλο κύκλο των μνημονίων, της υφεσιακής πολιτικής και της λιτότητας που στραγγαλίζει τους μισθούς αλλά ταυτόχρονα και τη Δημοκρατία μας.

Η νεοφιλελεύθερη πλειοψηφία της Κομισιόν, η ευρωπαϊκή Δεξιά όπως εκφράζεται από το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί και Η πλήρης αποχαλίνωση των αγορών που κατά τις νεοδεξιές συνταγές επιμένουν να προηγούνται της Πολιτικής Βούλησης έχουν οδηγήσει την Ένωση στο σύνολο της και ειδικότερα την πατρίδα μας σε πιστωτική ασφυξία. Απ' την άλλη μεριά, ο χορός των εκβιαστικών διλημμάτων του τύπου "ευρώ ή δραχμή", "τακτική ή άτακτη χρεοκοπία" έχει κοντά πόδια και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Γιατί... Αυτό που θέτει επ' αμφιβολία είναι στην πραγματικότητα η ίδια η νομιμοποιητική βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος, δηλαδή η ανόθευτη συμμετοχή των πολιτών και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς.

Έτσι, παράλληλα με το έλλειμμα που προσμετράται με λογιστικό τρόπο καταγράφεται πολύ έντονα ένα ΕΛΛΕΙΜΜΑ, ΘΕΣΜΙΚΟ, ΠΟΛΙΤΙΚΟ και εν τέλει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ωστόσο, κάτι που ουδέποτε έγινε αντιληπτό είναι πως το πραγματικό δίλλημα δεν έχει αποκλειστικά και μόνο έναν αποδέκτη. Είναι σίγουρα εσωτερικό ως προς το δέκτη-δανειζόμενο αλλά και εξωτερικό ως προς τον δανειστή. Αυτό σημαίνει πως με την  Ελλάδα του 2012 να θυμίζει ολοένα και περισσότερο το καθεστώς της Βαϊμάρης οι Ευρωπαίοι εταίροι μας βρίσκονται μπροστά σε δύο ιστορικές επιλογές:

Είτε να συμπεριφερθούν κοντόφθαλμα όπως οι νικητές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και να επιβάλλουν δυσβάσταχτους όρους εκτρέφοντας παράλληλα το τέρας του Φασισμού ή να αντιληφθούν το πολύ απλό που κατανόησαν οι νικητές του Β' Παγκοσμίου....ότι, δηλαδή μετά από μια μεγάλη καταστροφή χρειάζεται Σχέδιο Μάρσαλ και ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ. 

Ανοικοδόμηση η οποία περνά επιτακτικά μέσα από το μονοπάτι της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ και την ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.

 Ευρώπη των Πολιτών κι όχι των Πιστωτών

Άλλωστε, αυτό που βιώνει η Ελλάδα στην παρούσα φάση δεν είναι τίποτε άλλο από την εσωτερική ενωσιακή αντίφαση, τον οικονομικό ανταγωνισμό του βιομηχανικού Βορρά και του Νότου των αργών, μεσογειακών ρυθμών ανάπτυξης ταυτόχρονα με το θεμελιώδες ερώτημα "προς ποιά Ευρώπη βαδίζουμε". Με τις πρωτοβουλίες πολιτικής ενοποίησης να έχουν σταματήσει στο γαλλο-ιρλανδικό όχι στο Ευρωσύνταγμα και τη δογματική ακαμψία του Βερολίνου που επιμένει στη στρατηγική γερμανοποίησης της Ευρώπης, το κοινό Νόμισμα και το Κοινό Όραμα κλυδωνίζονται στη βάση της δημιουργίας στείρων εθνικών ανταγωνισμών. ΓΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΘΕΤΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΛΟΪΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΑ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ, ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΚΑΘΕΞΗΣ ΑΛΛΑ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ.

Άλλωστε η Αλλαγή στην Ελλάδα περνά μέσα από την Αλλαγή στην Ευρώπη.

 Σ' αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι προτάσεις μας για:

1.      Φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών

2.      Άμεση έκδοση ευρωομολόγου

3.      Εξαφάνιση φορολογικών παραδείσων με την απαγόρευση και την ποινικοποίηση κάθε είδους συναλλαγής των Ευρωπαίων μαζί τους

4.      Όχι στο Σύμφωνο Σταθερότητας λάστιχο για τους ισχυρούς που το επικαλούνται κατά το δοκούν. Ναι στη Σταθερότητα, οικονομική, κοινωνική και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ που θα εξασφαλίζεται μέσα από ένα παράλληλο σύμφωνο, ένα ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΒΟΡΡΑ-ΝΟΤΟΥ

5.      Οικονομική εξειδίκευση της ρήτρας αλληλεγγύης της Συνθήκης της Λισαβόνας στη λογική της ανακύκλωσης πλεονασμάτων και θωράκισης του Κοινού Νομίσματος από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων.

6.      Αλλαγή του καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με τη θέσπιση της δυνατότητας της απευθείας χρηματοδότησης των κρατών αντί του σημερινού παραλογισμού της σύναψης δανείων μόνο με ιδιώτες πιστωτές εντός Ευρώπης.

7.      Συγκρότηση Ευρωπαϊκού Οργανισμού Αξιολόγησης. Προς το παρόν μια μικρή ομάδα τριών ιδιωτικών φορέων (όλες με έδρα τις ΗΠΑ) ελέγχουν το 95% της αγοράς αξιολόγησης. Οι κανόνες πίσω από τη λειτουργία αυτών των οργανισμών έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να είναι ασαφείς ενώ υπάρχει παντελής έλλειψη δημόσιας εποπτείας. Μόνη λύση όπως από νωρίς έχει επισημάνει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα η τιθάσευση των αγορών με τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ανεξάρτητου Οργανισμού Αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας για την καταπολέμηση των αντιφάσεων της βαθμολογίας των ιδιωτών επιστρέφοντας πίσω την κανονιστική εξουσία στα δημόσια ιδρύματα.

Μέσα απ’ αυτήν την πλατφόρμα για Δημόσια Πιστωτική Πολιτική καλούμαστε να ξεφύγουμε από το νέο-δεξιό ιδεολόγημα του κράτους νυχτοφύλακα και να διατρανώσουμε σε Ελλάδα και Ευρώπη πως Η ΑΓΟΡΑ ναι, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΛΟΥΤΟ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ ΔΙΑΝΕΜΕΙ ΔΙΚΑΙΑ!!!

Δυστυχώς με το Μνημόνιο 2, η κυβέρνηση επέλεξε άλλο μονοπάτι, αυτό της περαιτέρω απομείωσης της διαπραγματευτικής μας ικανότητας χωρίς αντισταθμιστικά μέτρα ενώ ο  Γαλλο-Γερμανικός Άξονας κέρδισε πολύτιμο χρόνο στην θωράκιση των οικείων χρηματοπιστωτικών του ιδρυμάτων και αποδέσμευσε τα εναπομείναντα ελληνικά ομόλογα αφήνοντας την Ελλάδα παγερά μόνη σε ένα ενδεχόμενο πιστωτικό γεγονός.

Οι παραλείψεις και τα λάθη που ανήκουν πλέον  στο παρελθόν, μπορούν και οφείλουν να διορθωθούν. Το πρόσταγμα για μια πολιτική συνυφασμένη με το κράτος δικαίου και το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, μια πολιτική ικανή να διαπραγματεύεται και όχι να υποκύπτει, μια πολιτική με μεταρρυθμιστικό δυναμισμό απέναντι στους πιστωτές είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Πολιτική που θα έρθει μέσα από τη συγκρότηση ευρωπαϊκών συμμαχιών στο πλαίσιο των βαλλόμενων οικονομιών του Νότου,  ενός Κινήματος Αλληλεγγύης και Αλλαγής.

Από την ευρωπαϊκή κρίση στη Λύση της κρίσης του πολιτικού συστήματος

Βέβαια, η κρίση δεν αντικατοπτρίζεται μόνο σε Ευρωπαϊκό και οικονομικό επίπεδο. Αντίθετα, ο ανταγωνισμός των αγορών και ο αλληλοσπαραγμός των οικονομικών συμφερόντων με τους δημοκρατικούς θεσμούς αποτυπώνεται σε επίπεδο εσωτερικό με τη μορφή της αμφισβήτησης της αξιοπιστίας της οργανωμένης πολιτείας και συνολικά του πολιτικού συστήματος. Γι’ αυτό το λόγο και δεδομένης της ανάγκης συστράτευσης όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων το πρώτο βήμα για το ποιοτικό άλμα προς τα μπρος αποτελεί για μας τους Νέους και Σοσιαλιστές η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Η επιστροφή αυτή συνιστά προαπαιτούμενο για την διασφάλιση της αξιοπιστίας και της διαφάνειας των θεσμών, κρίκο θωράκισης της Δημοκρατίας μας. Το δυστύχημα της καραμανλικής διακυβέρνησης της χώρας, η λογική του «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» καθώς και η σοσιαλφιλελεύθερη εκδοχή της ρεμούλας και της πελατοκρατείας οφείλει να αποφευχθεί για τις παρούσες και τις μέλλουσες γενιές μέσα από τα κατάλληλα ελεγκτικά αντίβαρα.

Για μας ο θεσμικός εκσυγχρονισμός, η διαφάνεια του πολιτικού συστήματος περνά μέσα από συγκεκριμένες αλλαγές που θα αποκαταστήσουν την πίστη των Πολιτών στη Δημοκρατία και τα όργανα της. H νέα Βουλή που θα προκύψει μετά τις εκλογές πρέπει να είναι αναθεωρητική. Μια Βουλή όχι των Λαζάρων της πολιτικής μονοτονίας  του χτες μα με ουσιαστικό περιεχόμενο που θα ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ, δε θα διευθετεί, θα ΝΟΜΟΘΕΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ και δεν θα φωτογραφίζει.

Η δική μας συμβολή στο διάλογο της θεσμικής και πολιτικής ανανέωσης περιλαμβάνει τις εξής θέσεις:

1.      Αλλαγή του Νόμου Περί Ευθύνης Υπουργών. Κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος «περί ευθύνης υπουργών» και της ασυλίας των βουλευτών. Οι υπουργοί ελέγχονται και δικάζονται, όπως κάθε πολίτης, από την τακτική δικαιοσύνη. Κάθε βουλευτής και κάθε δημόσιος λειτουργός υποχρεούται να δημοσιοποιεί το Ε9 του στο διαδίκτυο κάθε έτος.

2.      Αλλαγή του εκλογικού συστήματος στη βάση ολιγοεδρικών περιφερειών βάσει πληθυσμιακών κριτηρίων. Οι βουλευτές εκλέγονται από το Λαό, για να εκπροσωπούν το Λαό κι όχι τετραγωνικά μέτρα στο χάρτη.

3.      Διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων. Δημοσιοποίηση όλων των εισφορών με μέγιστο όριο τις 2.500 ευρώ με συνεργασία της Επιτροπής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και των οικονομικών εισαγγελέων του Αρείου Πάγου. Ποινή παρακράτησης της δημόσιας χρηματοδότησης σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.

4.      Ειδικός νόμος που θα καθιστά την απιστία σε βάρος του Δημοσίου διαρκές έγκλημα χωρίς παραγραφή. 

Ανασύνταξη των εντός των τειχών προοδευτικών δυνάμεων δε νοείται όμως μόνο μέσα απ΄ την διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής επικαιρότητας αλλά δομείται κυρίαρχα στο λόγο που αρθρώνεται πέρα απ΄ τα διεθνή fora, στο εσωτερικό, στην ίδια μας την πατρίδα. Λόγος που δεν μπορεί παρά να προκρίνει την ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ της χώρας με επίκεντρο την ελληνική περιφέρεια. Σ’ αυτή τη διαδικασία είναι περισσότερο αναγκαίο παρά σκόπιμο να ανατραπούν όλα τα ιδεολογήματα των εποχών της δήθεν ευδαιμονίας. Περιφερειακή ανάπτυξη δεν είναι η αντιπαραγωγική κατασπατάληση των κοινοτικών πόρων αλλά η στοχευμένη επανεπένδυση που δημιουργεί νέο πλούτο, νέες θέσεις εργασίας και επιβραβεύει την καινοτομία. Άλλωστε, η γενικευμένη εισοδηματική ενίσχυση από τα κοινοτικά ταμεία και η αύξηση της καταναλωτικής ζήτησης αύξησε τις ανάγκες δανεισμού  και ενίσχυσε τα μεταπρατικά εισαγωγικά τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου σε βάρος των παραγωγικών δυνάμεων της εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιπαραγωγικής σπατάλης αποτελούν οι επιδοτήσεις του αγροτικού τομέα που είχαν το παράδοξο αποτέλεσμα να προσθέσουν μεν ανέκοπο εισόδημα στους έλληνες αγρότες, να τους ωθήσουν όμως απ’ την άλλη στην εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής.

Προϋπόθεση της υπέρβασης και της ανταπόκρισης της ελληνικής περιφέρειας στις νέες προκλήσεις αποτελεί η αναδιάταξη του πρωτογενούς τομέα στη βάση αγροτικών, συνεταιριστικών επιχειρήσεων, που θα συγκεντρώσουν την αγροτική παραγωγή και το απαιτούμενο κεφάλαιο, θα λειτουργούν δημοκρατικά αλλά και επιχειρηματικά, θα εξασφαλίζουν την παραγωγή, τυποποίηση και εμπορία του προϊόντος, θα μειώσουν την εξάρτηση σταδιακά του αγρότη από τις κοινοτικές επιδοτήσεις και το μεταπρατισμό δημιουργώντας προϊόντα ποιοτικά κι ανταγωνιστικά ταυτόχρονα.

Στο μέτωπο της Παιδείας τώρα….Συνυφασμένη με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική είναι και η στρατηγική που ακολουθείται στον ευαίσθητο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αδιαπραγμάτευτη  για μας, τα μέλη της Πανελλήνιας Αγωνιστικής Σπουδαστικής Παράταξης είναι η απόσυρση  του Νόμου Πλαίσιο Διαμαντοπούλου. Ενός νόμου που δαιμονοποιεί  το Δημόσιο και Δωρεάν Πανεπιστήμιο, παραβλέπει την υποχρηματοδότηση, καταγγέλλει τη Δημοκρατία στο πρόσωπο της Συμμετοχής των Φοιτητών και σε καμία περίπτωση δεν περιορίζει τη διαπλοκή. Πόσο μάλλον…μετατρέπει τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας σε έρμαια  ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ  μεγαλοκαθηγητών και παραγόντων της Αγοράς μέσα από τη δημιουργία μιας διορισμένης, ελεγχόμενης και ετεροκατευθυνόμενης δίχως ακαδημαϊκά κριτήρια, Διοίκησης. Μια ρύθμιση που άφησε εκτός Διαλόγου μόνο τους Φοιτητές δίνοντας το νομικό έρεισμα της προς τα κάτω εξίσωσης με τα ΚΕΣ , την ιδωτικοποίηση και τη δημιουργία ενός σύγχρονου προλεταριάτου ακαδημαϊκής κατάρτισης χωρίς συλλογική φωνή και δικαιώματα.

Προκειμένου βέβαια να δοθεί η νέα αυτή πνοή και στην  κατεύθυνση υλοποίησης των παραπάνω χρειάζεται να δοθεί η εκκίνηση των εσωτερικών διαδικασιών του Κινήματος και η επαναθεμελίωση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ του ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ μέσα από μια ΝΕΑ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ, μια χάρτα της ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.                               

Απαιτείται ακόμη η καταστατική αναθεώρηση που θα διευρύνει πριν απ’ όλα την εσωκομματική ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ απομακρύνοντας τα φαινόμενα διολίσθησης σε ένα κρατικό κόμμα φεουδαρχών και μικροτιμαριούχων. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα έχει χρέος πρώτα απ’ όλα στην ιστορική συμβολή στον τόπο να είναι Κίνημα Πολιτών, Κίνημα Αξιών κι όχι τσιφλίκι της εκάστοτε ηγεσίας. Όσοι αντιλαμβάνονται στυγνά τον κατεξοχήν πολιτικό φορέα των προοδευτικών ιδεών ως ανελκυστήρα προσωπικής φιλοδοξίας είναι καταδικασμένοι να μονομαχούν πάνω σε κουφάρια τη στιγμή που η κοινωνία παραμένει παγερά αδιάφορη.

Απομονώνοντας τις φωνές της αλαζονείας και προασπίζοντας τη συλλογική ηγεσία των μελών του Κινήματος είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε με βούληση και τόλμη για τον Επαναστατικό Μεταρρυθμισμό της Κοινωνίας μας, για μια Ελλάδα της Δικαιοσύνης, της Ανθρωπιάς, της Συλλογικής Προκοπής. Για μια γνήσια αναδιανεμητική Προοδευτική Παράταξη που θα εκφράζει τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της Εργασίας, την προσδοκία της Νέας Γενιάς.

·        Δε χαρίζουμε τις λέξεις στους όψιμους μεταρρυθμιστές. Σε όσους βαφτίζουν «μεταρρύθμιση» την απορρύθμιση της οικονομίας και των εργασιακών δικαιωμάτων της Νέας Γενιάς. Αυτούς που προκρίνουν να είναι αρεστοί στους πιστωτές κι όχι στον Ελληνικό Λαό.

·        Δε χαρίζουμε την παράταξη μας σε εκείνους που επιθυμούν τη μετάλλαξη του Πα.Σο.Κ σε ένα νεοδεξιό κυβερνητικό δεκανίκι.

·        Δεν υποχωρούμε όμως και απέναντι σε όσους εθελοτυφλούν και ρίχνουν την ασπίδα την ώρα της μάχης. Τη κρίσιμη στιγμή που συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές στο χώρο της Κεντροαριστεράς παραδίδουν το Ιστορικό μας Κίνημα στον κατακερματισμό και τη διάλυση σφυρίζοντας δήθεν ανέμελα.

Απέναντι στη νεοφιελελεύθερη κατάληψη του Πα.Σο.Κ, τη συνέχιση πολιτικών που δεν νομιμοποιήθηκαν ούτε από τη βάση του Κινήματος και κυρίως ούτε από τον Ελληνικό Λαό, οι Νέοι Σοσιαλιστές λέμε πως υπάρχει άλλος δρόμος και για τη χώρα και για τη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη που κάποιοι φρόντισαν να μικρύνουν για να τη φέρουν στα μέτρα τους.

Είναι ο δρόμος της Ανάπτυξης, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Ισότιμης Δημοκρατικής Συμμετοχής. Κι αυτός ο δρόμος βρίσκεται στα ΑΡΙΣΤΕΡΑ με πυξίδα τη συγκρότηση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας που τη στιγμή που άλλοι ορκίζονται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης των λίγων και ισχυρών θα αντιστέκεται με μόνο όπλο τις κοινές μας ΑΞΙΕΣ!!!

ΓΙΑΤΙ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΩΤΗΣΗ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΟΦΕΙΛΕΙ  ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!